Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Συνεννόηση εύκολη με το γραφείο. Προτίμησα να κλείσω ραντεβού Κυριακή όπου ισχύει η προσφορά των 120 ευρώ την ώρα. Και κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά.

Μπαίνω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και με πιάνει κλειστοφοβία. Εάν το χαρακτηρίσω σπιρτόκουτο μάλλον το κολακεύω. Πρέπει να είσαι Νουρέγιεφ και Μπαρίσνικοφ για να καταφέρεις να ελιχθείς χωρίς να χτυπήσεις το γόνατο σε καμιά γωνία ή το κεφάλι σου σε κάναν τοίχο. Το μπάνιο ανάλογα μικρό και χωρίς κουρτίνα, μόνο τα παπάκια του έλειπαν για να θυμίζει τη λίμνη του Εθνικού Κήπου.
Η κοπέλα που εμφανίστηκε μικρή σχέση έχει με αυτή των φωτογραφιών. Πιο κοντή, πιο βλαχόφατσα, αλλά και πιο μπαμπάτσική, με βυζάρες και κωλάρα που μου αρέσουν.
Ντυμένη όμως εντελώς αντισεξουαλικά, σα νοικοκυρά που την έκοψα πάνω στο σιδέρωμα. Δεν προλαβαίνω να πω γειά και μου λέει να της δώσω τα λεφτά. Εντάξει, το 99% των κοριτσιών το άνουν αυτό. Αλλά το ύφος της ήταν του στυλ "άντε γρήγορα να τελειώνουμε", εντελώς ξενερωτικό. Της τα δίνω και πάω να χουφτώσω λίγο αλλά εκείνη μου πιάνει το χέρι και λέει το αμίμητο: "πήγαινε να πλυθείς πρώτα γιατί δεν ξέρω που αλλού έχεις βάλει τα χέρια σου". Της λέω να βάλει κάτι πιο σέξυ όσο κάνω μπάνιο και συνεχίζει το ρεσιτάλ: "δεν έχω άλλο φόρεμα, μόνο αυτό που φοράω".

Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, γιατί ρε μαλάκα δε σηκώθηκες να φύγεις; Θα σας απαντήσω πως πρώτον, όπως ανέφερα μου άρεσε πολύ το σώμα της λεγάμενης. Και δεύτερον, δεν ήθελαν να πιστέψω πως οι προηγούμενες διθυραμβικές κριτικές ήταν ΤΟΣΟ στημένες. Τες πάντων, κάνω μπάνιο και βγαίνω έξω να αρχίσω παιχνίδι. Τη φιλάω, τη χαϊδεύω, χουφτώνω τους βύζους, αλλά η τύπισσα στον κόσμο της. Με το βλέμμα καρφωμένο στο υπερπέραν και ούτε ένα ψεύτικο αχ να βγαίνει από τα χείλη της. Τη ρωτάω κάποια στιγμή αν είναι στο δωμάτιο και εκείνη συνεχίζει να πετάει απίθανες ατάκες: "φυσικά, δε με βλέπεις;".
Πέφτουμε στο κρεβάτι όπου πάει να μου βάλει προφυλακτικό. Τη λέω πως θέλω χωρίς, όπως λέει το πρόγραμμα της, αλλά κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Μου το περνάει τόσο άγαρμπα που με ακούει όλη η γειτονιά από τον πόνο. Εκείνη με κοιτάζει με το αγελαδίσιο βλέμμα της και με ρωτάει "γιατί φωνάζεις;" (σενάριο για κωμωδία, όχι παίζουμε).

Αρχίζει με τα πολλά μια σούπερ μονότονη πίπα με χέρι. Πάω να της πιάσω το κεφάλι για να αυξήσω το ρυθμό και η μαλακισμένη μου το χτυπάει! Πάω να της βγάλω το άλλο που έχει αρπάξει τον πούτσο μου λες και είναι διπλόπιτο αλλά έχει κλειδώσει. Τύφλα να χουν πιτμπουλ όταν πας να τους πάρεις τη μπριζόλα. Την αφήνω έτσι για κάνα δεκάλεπτο γιατί με τα όσα συμβαίνουν που να σηκωθεί. Τελικά με το γλύψε-ρούφα κάτι έγινε και είχα μια ικανοποιητική στύση. Τη φέρνω λοιπόν από πάνω μου πριν ζοχαδιαστώ περισσότερο και μετά από 5 λεπτά όπου έπαιζα σα μανιακός με τις βυζάρες της κατάφερα να τελειώσω.

Αφού κάνουμε μπάνιο επιστρέφω και τη βρίσκω να κάθεται στο κρεβάτι και να βλέπει τηλεόραση μασώντας τσίχλα. Όρεξη για δεύτερο δεν υπήρχε φυσικά αλλά για να δω μέχρι που φτάνει η αναισθησία της κάθισα δίπλα της και άρχισα να την πασπατεύω και να τη φιλάω. Όπως ανέμενα, ούτε μια στιγμή δε γύρισε να με κοιτάξει ή να μου πει κάτι, έστω να σταματήσω γιατί την ενοχλώ. Σκεφτόμουν μάλιστα πως αυτή μπορεί κάποια στιγμή να πέθαινε και να μην το έπαιρνα χαμπάρι.
Βλέποντας λοιπόν ότι δίπλα μου είχα ένα κούτσουρο με βυζιά, σηκώθηκα, ντύθηκα και έφυγα χωρίς να τη χαιρετίσω (εκείνη είπε ένα τυπικό γειά χωρίς καν να σηκωθεί).

Δε χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι επρόκειτο για τη μακράν χειρότερη εμπειρία μου στο χώρο. Τέτοιος αντιεπαγγελματισμός και έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού στον πελάτη αμφιβάλλω αν υπάρχει ακόμη και στα χειρότερα καταγώγια του Μεταξουργείου.
Ελπίζω όλοι να ρίξουμε μαύρο στη συγκεκριμένη Ρωσιδούλα που επειδή ο Θεός της έδωσε κάποια σωματικά προσόντα νομίζει ότι ήρθε στο Ελλαδιστάν να μαδήσει τα λιγούρια παριστάνοντας την παγοκολώνα.