Χίλια δίκια έχεις! Την έχω βιώσει προσωπικά αυτήν την απαξίωση στο εξωτερικό ως επικεφαλής αποστολής Ελληνικής ομάδος σε διεθνείς αγώνες.
Με το Διαθεσόπουλο βέβαια τί προκοπή περιμένεις;
Κι εγώ. Και είμαι σίγουρος όσοι ασχολήθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο με αθλητισμό. Να έρχεται η αντίπαλος και να λέει στην αθλήτριά μας, "Συγχαρητήρια, η νίκη ήταν δική σου. Δεν εχω συναντήσει τόσο δύσκολη αντίπαλο. Ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω, ώσπου κατάλαβα". Έλα ομως που αυτή ηταν μεγάλης ευρωπαϊκής ομοσπονδίας και το παιχνίδι στην έδρα της. Η δική μας ομοσπονδία είχε μονη έννοια τις εκλογές. Και ηταν εχθρική απέναντι σε αθλητές από μη φιλικά σωματεία. Αυτή τη νίκη και μετάλλιο, εμείς τα παπάρια μας.
Βασιλακοπουλος, η επιτομή του Μαθουσάλα παράγοντα.
Η εθνική μας, για μένα, η καλύτερη σε όλα τα αθληματα. Και με Ζώη, που τον είχα γνωρίσει σε κάποια φάση και είναι εξαιρετικό παιδί, να βοηθάει όπου και όσο μπορεί. Κι όμως δε σταύρωνε σφύριγμα. Έπαιρνε τίτλους και διακρίσεις μόνο με το ταλέντο της.
Και μας πηδούσαν τυπακια τύπου Κολεμπα.
Μια φορά κοιμήθηκε ο Θεός στην ΟΥΕΦΑ και ηταν Πρόεδρος ο Γιόχανσον και πήραμε το Γιουρο. Τι πιθανότητες θα είχαμε με Μπλάτερ, Πλατινί, Ινφαντινο;
Είναι δυστυχώς θέμα το πόσο λίγοι αποδεικνύονται οι Έλληνες παράγοντες.
